Remco Evenepoel

Geboren: 25 januari 2000 (Aalst, België)
Beroepswielrenner: 2019-
Ploegen: 2019: Deceuninck–Quick-Step.
Persoonlijke gegevens: Lengte 171 cm, gewicht 61 kg

Biografie :
Remco EVENEPOEL (thans in 2019 gekend als 'de kannibaal van Schepdaal') werd geboren in Aalst, ...

Bio

• Geboren op 25 januari 2000 in Schepdaal (Vlaams-Brabant)

• Zoon van Patrick Evenepoel, ex-prof begin jaren 90

• Tweedejaarsjunior bij Acrog Balen

• Begin wielercarrière: april 2017

• WK wegrit 2017: opgave na val

• Uitschieters 2018: Vredeskoers, BK wegrit en tijdrit, EK wegrit en tijdrit

• Student sportpsychologie via afstandsonderwijs aan Hogeschool Antwerpen

Brussel De WK-organisatie verstuurde dit weekend een persmail met de favorieten voor de twaalf regenboogtruien in Innsbruck. Zowel voor de tijdrit deze namiddag als voor de wegrit komende donderdag voert één naam het niet-alfabetische lijstje bij de junioren aan. Heel de wielerwereld verwacht dat Remco Evenepoel als eerste junior ooit de dubbel realiseert op het WK en zijn primeur herhaalt van op het EK deze zomer in Tsjechië.

In Brno klokte de 18-jarige Evenepoel een tijd waarmee hij zelfs bij de beloften, de renners van 19 tot 23, nog zilver zou hebben behaald, hoewel het reglement hem als junior verplichtte met een kleiner maximumverzet te rijden. Twee dagen later ging zijn naam al over de tong in de Tourkaravaan, zoveel indruk had hij ook in de EK-wegrit gemaakt. In die koers van bijna 120 kilometer schudde hij op 83 kilometer van het einde zijn laatste ‘tegenstander’ van zich af en bedroeg zijn vooroorlogse voorsprong aan de finish bijna tien minuten.

‘De eerste keer dat Remco mijn mond deed openvallen als wielrenner, was op het provinciaal kampioenschap tijdrijden voor junioren in Vlaams-Brabant vorig jaar’, vertelt zijn trainer Fred Vandervennet, al meer dan drie decennia actief in het wielrennen. ‘Remco was toen slechts 25 seconden trager dan Thibaut Ponsaerts, bij de nieuwelingen een van de beste renners van België. Nochtans reed Remco op een gewone fiets en was hij twee keer uit de bocht gevlogen.’

Vandervennet kent Evenepoel al van in de wieg. ‘Ik heb zijn vader Patrick nog getraind, een ex-profrenner. Remco was pas drie toen ik hem een eerste keer iets uitzonderlijks zag doen. We waren op vriendenbezoek bij Patrick en Agna. Remco was rond de tafel met een bal aan het spelen. Ik zei tegen Patrick: “Zo’n voetbaltalent op die leeftijd heb ik nog nooit gezien.” Hij moest lachen, maar een jaar later werd Remco opgepikt bij Anderlecht.’

Als verdedigende middenvelder groeit Evenepoel bij de U15 van Anderlecht uit tot aanvoerder. Ook bij de jonge Duivels krijgt hij algauw de kapiteinsband om. Een grote voetbaltoekomst lijkt voor hem weggelegd. Tot zijn basisplaats bij de U17 van Anderlecht plots wordt ingenomen door een jongen van Standard. Enkele maanden later, in het voorjaar van 2017, krijgt Vandervennet telefoon. ‘Remco hier, om je te vertellen dat ik zal stoppen met voetballen en wil beginnen koersen.’

Vandervennet, begin jaren 80 drievoudig Belgisch kampioen marathon, was al de fysiek trainer van Evenepoel tijdens diens voetbalperiode. ‘Ik wist dat Remco een buitengewone uithouding had. Bij een test op een loopband in de Bakala Academy in Leuven haalde hij achttien kilometer per uur: fenomenaal voor een voetballer. Ik kende zijn VO2max (maximale zuurstofopnamecapaciteit, red.): 82 milliliter per kilogram, geen record maar wel top. Alleen was de vraag hoeveel hij van die VO2max kon benutten. Hoeveel vermogen zou hij door training kunnen trappen?’

Eind mei dit jaar gaf Evenepoel zelf een eerste richtinggevend antwoord, wanneer hij aan de Lacs de l’Eau d’Heure de Belgische titel behaalde met bijna vier minuten veertig voorsprong en na een solo van ruim negentig kilometer. ‘Bergop trap ik zeven watt per kilogram lichaamsgewicht, net als Froome en Contador. Mijn ambitie is om een van de grootste ronderenners van mijn generatie te worden’, zei hij toen.

‘Remco zou soms eens iets langer moeten nadenken voor hij iets zegt’, gniffelt Vandervennet. ‘Hoe zullen we dat noemen? Jeugdzonde, zeker? Maar de waarde die hij aanhaalt, is wel correct. Of hij een toekomstig Tourwinnaar is, zal vooral afhangen van de tegenstand in de toekomst én van zijn trainingsijver. Wat dat laatste betreft, maak ik mij geen zorgen. Remco is te nuchter om te zweven en op training moet ik hem eerder afremmen dan aanporren.’

Het is ook op datzelfde BK dat Evenepoel voor het eerst publiekelijk verklaart dat hij bij de junioren niets meer te leren heeft en het WK in Innsbruck bij de beloften wil rijden. ‘Ik zie op training meer af dan in koers.’ Er wordt een uitzondering aangevraagd bij de internationale wielerunie, maar die houdt strikt vast aan haar reglement.

Evenepoel zal hoe dan ook een stap overslaan in zijn carrière. Op 1 januari 2019 wordt hij prof bij Quick Step Floors, zonder bij de beloften te hebben gereden. Onder anderen de Italiaan Filippo Pozzato, die nooit de verwachtingen heeft ingelost, ging hem op dit haastige pad vooraf. ‘Met een programma op maat mag dat voor Remco geen probleem vormen’, denkt Vandervennet, die ook bij de profs in principe zijn trainer zal blijven.

Dat Remco al een profcontract op zak heeft, geeft hem in Innsbruck mentale rust, stelt Vandervennet. ‘Een wereldtitel zou de kers op de taart zijn, maar Remco weet dat zijn taart al groot is dit seizoen. Of hij op het WK alleen maar kan verliezen? Misschien wel, maar hij is heel stressbestendig. Als alles normaal verloopt, ken ik geen renner die hem donderdag zal kunnen volgen in de wegrit. Remco zal ook koersen als was het een gewone wedstrijd. Hij zal erin vliegen, weliswaar niet zo vroeg als op het EK, want de eerste zware helling komt pas na zestig kilometer.’

Voor de chronoproef van vanmorgen houdt Vandervennet een slag om de arm. ‘Het risico bestaat dat bepaalde landen iemand enkel en alleen voor de tijdrit hebben voorbereid. Zo’n sterke beer van zeventig kilogram. Dan zou het nipt kunnen worden, want het tijdritparcours is wel zwaar, maar niet loodzwaar. Dat speelt in het nadeel van Remco, die maar 61 à 62 kilo weegt en nog niet dat grote absoluut vermogen haalt (het vermogen niet in verhouding tot het lichaamsgewicht, red.). Daar ligt nog zijn grootste progressiemarge.’

Carrière

Voetbal

Remco Evenepoel begon zijn carrière als voetballer op vijfjarige leeftijd bij RSC Anderlecht. Van zijn elfde tot zijn veertiende speelde hij drie seizoenen bij het Nederlandse PSV, waarna hij opnieuw de overstap maakte naar Anderlecht. In 2014 en 2015 speelde Evenepoel in totaal vier wedstrijden bij het nationale U15-elftal, in 2015 en 2016 speelde hij vijf wedstrijden bij de U16 van de Rode Duivels.

Nadat hij bij Anderlecht meerdere malen op de bank moest blijven zitten (Coördinator Jean Kindermans vond Evenepoel 'net niet goed genoeg'), verruilde hij begin 2017 paars-wit voor KV Mechelen. Daar hing hij vier maanden later zijn voetbalschoenen aan de haak. "Ik was helemaal klaar met het voetbalgedoe en wou er geen seconde langer meer mee bezig zijn", klonk het bij Remco.

Wielrennen

Jeugd

In april 2017 debuteerde Evenepoel in het wielrennen, de sport waarin zijn vader Patrick Evenepoel van 1991 tot 1994 prof was. In zijn eerste wedstrijd bij de junioren eindigde Evenepoel 71e, maar twee maanden later boekte hij meteen zijn eerste overwinning. Uiteindelijk sloot hij het seizoen 2017 af met 7 overwinningen, waaronder La Philippe Gilbert. Aan het einde van het seizoen was hij ook geselecteerd voor het wereldkampioenschap in het Noorse Bergen, maar daar moest hij na drie valpartijen opgeven.

In zijn tweede seizoen bij de junioren begon Evenepoel met winst in het clubkampioenschap te Rumst. Daarna won hij onder andere Kuurne-Brussel-Kuurne en de Guido Reybrouck Classic, alvorens hij zich begin mei tot Belgisch kampioen tijdrijden kroonde.Een week later schreef hij, na twee etappezeges, ook het eindklassement van de prestigieuze Vredeskoers op zijn naam (won er de gele trui, de groene, de witte en de bollentrui). Eind mei won hij een etappe en het eindklassement in de Trophée Centre Morbihan, en werd hij Belgisch kampioen op de weg.

In juli werd hij Europees kampioen tijdrijden voor junioren. Hij won voor landgenoot Ilan Van Wilder en de Italiaan Antonio Tiberi. Bij de beloftencategorie kon enkel Edoardo Affini zijn tijd verbreken. In de wegwedstrijd, twee dagen later, won Evenepoel met een voorsprong van bijna tien minuten op de Zwitser Alexandre Balmer. Begin augustus won Evenepoel de derde etappe en het eindklassement van Aubel-Thimister-Stavelot. Een maand later schreef hij drie etappes en het eindklassement van de Giro della Lunigiana op zijn naam.

Op 25 september werd Evenepoel wereldkampioen tijdrijden voor junioren in het Oostenrijkse Innsbruck. Hij klopte de Australiër Lucas Plapp met 1 minuut en 23 seconden, de grootste voorsprong ooit op een wereldkampioenschap tijdrijden voor junioren. De Italiaan Andrea Piccolo vervolledigde het podium. Twee dagen later wist hij ook de wegrit te winnen, met anderhalve minuut voorsprong op de Duitser Marius Mayrhofer en de Italiaan Alessandro Fancellu. Evenepoel reed, nadat hij eerder vanwege materiaalpech een achterstand van bijna twee minuten had goedgemaakt, op 20 kilometer van het einde weg en kwam solo over de finish. Hij was daarmee de eerste junior ooit die in hetzelfde jaar zowel het wereldkampioenschap tijdrijden als het wereldkampioenschap op de weg wist te winnen. Uiteindelijk sloot Evenepoel zijn seizoen af met 36 zeges en bracht zo zijn totaal op 43 zeges bij de junioren.

Profdebuut

In 2019 werd Evenepoel prof bij de Belgische wielerploeg Deceuninck–Quick-Step. Hij sloeg de beloftencategorie over en maakte op 27 januari als 19-jarige zijn profdebuut in de Ronde van San Juan. Hij maakte er meteen indruk en werd na de tweede etappe leider in het jongerenklassement.In de daaropvolgende derde etappe, een tijdrit over 12 kilometer, eindigde hij derde, zijn eerste podiumplek bij de profs.Uiteindelijk werd hij negende in het eindklassement en won hij het jongerenklassement met een voorsprong van drie seconden op de Zwitser Gino Mäder.

Zijn World Tour-debuut maakte Evenepoel in de Ronde van de Verenigde Arabische Emiraten eind februari. Na vijftiende te zijn geworden in de eerste bergrit, moest hij in de vierde etappe opgeven door een valpartij.De daaropvolgende wedstrijden die hij reed waren Nokere Koerse, zijn profdebuut op Belgische bodem, en de Bredene Koksijde Classic. De eerstvolgende etappewedstrijd die hij reed, was de Ronde van Turkije in april. In de koninginnenrit deed hij een gooi naar de overwinning, maar werd hij uiteindelijk vierde. In het eindklassement eindigde hij eveneens als vierde.

Tijdens de koninginnenrit van de Ronde van Romandië was Evenepoel mee met de vlucht van de dag. In slechte weersomstandigheden ging hij mee tot de slotklim, maar toen Daniel Martin versnelde, moest hij lossen. In de afsluitende tijdrit werd hij vijftiende. In de Ronde van Noorwegen kwam Evenepoel tijdens de eerste etappe ten val. Op Twitter postte hij een foto van zijn gedeukte helm. "Deze helm heeft mijn leven gered", schreef hij erbij. "Nog eens het bewijs dat je er altijd een moet dragen."In de vijfde etappe trok hij samen met de Zwitser Marc Hirschi in de aanval. Pas op 4 kilometer van het einde werden ze gegrepen door het uitgedunde peloton.

Eind mei nam Evenepoel met zijn ploeg Deceuninck–Quick-Step deel aan de Hammer Series Stavanger. De ploeg won de tweede etappe, de Hammer Sprint, en eindigde zesde in het eindklassement. Twee weken later reed hij solo naar de zege in de klimwedstrijd van de Hammer Series Limburg. Hij reed op 29 kilometer van het einde weg van zijn medevluchters en hield aan de finish meer dan een minuut over op de eerste achtervolgers. Deceuninck–Quick-Step won ook de sprintwedstrijd en het eindklassement.

Op 13 juni behaalde Evenepoel tijdens de tweede etappe van de Ronde van België zijn eerste individuele overwinning bij de profs. Op 12 kilometer van het einde trok hij in de aanval met werelduurrecordhouder Victor Campenaerts. Nadat die laatste in een linkse bocht onderuit ging, reed Evenepoel solo naar de winst.In de daaropvolgende dagen slaagde hij erin zijn leiderstrui te behouden en zo zijn eerste etappewedstrijd bij de profs te winnen.

Eind juli won hij de derde etappe van de Adriatica Ionica Race. Hij haalde het na een solo van iets meer dan 25 kilometer met twee minuten voorsprong op zijn dichtste achtervolgers.Een week later werd hij de jongste winnaar ooit van een World Tour-wedstrijd door op indrukwekkende wijze de Clásica San Sebastián te winnen.Nog een week later werd hij Europees kampioen tijdrijden in Alkmaar. Hij was 18 seconden sneller dan de Deen Kasper Asgreen, tevens ploeggenoot bij Deceuninck–Quick-Step. Evenepoel droeg zijn overwinning op aan collega-wielrenner Bjorg Lambrecht, die drie dagen eerder was overleden tijdens de Ronde van Polen.

2019 - 11 zeges

Jongerenklassement Ronde van San Juan
Hammer Sprint Stavanger (ploegenwedstrijd)
Hammer Climb Limburg (ploegenwedstrijd)
Hammer Sprint Limburg (ploegenwedstrijd)
Hammer Series Limburg (ploegenwedstrijd)
2e etappe Ronde van België
Eindklassement Ronde van België
Puntenklassement Ronde van België
3e etappe Adriatica Ionica Race
Criterium van Aalst (geen UCI-zege)
Clásica San Sebastián
Dernycriterium van Putte (geen UCI-zege)
Europees kampioenschap tijdrijden, Elite
Zilver Wereldkampioenschap tijdrijden, Elite

1941 : 1ste in Scheldeprijs Vlaanderen
1943 : 2de in Antwerpen
1943 : 3de in Luik - Bastenaken - Luik
1943 : 3de in 3de etappe deel a Omloop van België
1943 : 3de in Schaal Sels
1944 : 1ste in Brussel - Everbecq
1944 : 2de in 4de etappe Omloop van België
1946 : 1ste in Brussel - Sint-Truiden
1946 : 3de in Schaal Sels
1946 : 1ste in Scheldeprijs Vlaanderen
1947 : 1ste in Helchteren
1947 : 3de plaats eindklassement Ronde van Zwitserland
1947 : 4de in de Waalse Pijl
1947 : 2de in Melsele
1948 : 2de in Omloop der Vlaamse Ardennen Ichtegem
1948 : 1ste Ronde van België
1950 : 1ste in de 4e etappe Ronde van Frankrijk, Rouen
1950 : 2de plaats eindklassement Ronde van Frankrijk
1950 : 2de plaats bergklassement van de Ronde van Frankrijk
1950 : 1ste in Aartrijke
1950 : 2de in het Criterium des As
1951 : 5de plaats eindklassement Ronde van Frankrijk
1951 : Winnaar zesdaagse van Brussel met Rik Van Steenbergen
1952 : 2de in Waalse Pijl, Luik
1952 : 2de plaats eindklassement Ronde van Frankrijk
1953 : 1ste in Antwerpen
1953 : 3de in Nationaal Kampioenschap op de weg, Namen
1953 : 1ste in Wavre
1953 : 2de in Rome-Naples-Rome
1953 : 3de in 1ste etappe Dwars door Vlaanderen/Dwars door België , Eisden
1953 : 1ste in Waalse Pijl, Luik
1953 : 2de in Ardeens Weekend
1953 : 2de in het Criterium des As
1953 : 3de in WK op de weg, Profs, Lugano
1954 : 1ste in de 11e etappe Ronde van Frankrijk, Pau
1954 : 2de plaats puntenklassement Ronde van Frankrijk
1954 : 1ste in Brasschaat
1954 : 3de in Leuven
1954 : 2de in Paris - Roubaix
1954 : 1ste in Schaal Sels
1954 : Zesdaagse van Gent met Rik Van Steenbergen
1955 : Belgisch koppelritkampioen met Rik Van Steenbergen
1955 : 3de in Brasschaat
1955 : 2de in Bruxelles - Couvin
1955 : 2de in Drie Zustersteden
1955 : 2de eindklassement Ronde van Zwitserland
1955 : 2de in 1ste etappe deel a Driedaagse van Antwerpen
1955 : 1ste in 1e etappe deel b Driedaagse van Antwerpen
1955 : 1ste in Luik - Bastenaken - Luik
1955 : 1ste in Waalse Pijl, Liège
1955 : 1ste in Weekend Ardennais
1955 : 1ste Puntenklassement Ronde van Frankrijk
1955 : 1ste Grote Prijs Rini Beekman
1955 : 3de in het Criterium des As
1955 : 1ste in WK op de weg, Profs, Frascati
1956 : 3de in Aalst
1956 : 1ste in Eindklassement Roma - Napoli - Roma
1956 : 2de in Ronde van Vlaanderen
1956 : 1ste in de 19e etappe Ronde van Frankrijk, Saint-Etienne
1956 : 1ste Puntenklassement Ronde van Frankrijk
1956 : 1ste in Zesdaagse van Antwerpen
1956 : 1ste in Werelduurrecord achter derny's
1956 : 2de in Bordeaux - Paris
1956 : 4de op het WK op de weg, Profs, Kopenhagen
1956 : Winnaar van de Desgrange Colombo Beker